نگار ما که آخرین سلاله ی احمدی ست

قائم به دین حق و همنام محمد ص است

باشد نثار وجودش ،طبق طبق گل سپید

او لایق هزار صلوات بر محمد ص است

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست

طوفان زده ام راه نجاتی بفرست

بوی عطر یار دارد جمعه ها

وعده دیدار دارد جمعه ها

جمعه ها دل یاد دلبر می کند

نغمه یا ابن الحسن سر می کند

هر جمعه ای که می گذرد از کنار من

افزوده می شود به تب انتظار من

هر صبح دم که می دمد از مشرق آفتاب

دارم امید اینکه بیاید نگار من

عمرم کفاف دیدن روی ترا نداد

باشد که بعد من گذری بر مزار من

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم میپرد نشانه چیست؟

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبز تر از هزار بار بهار

مهدیا گل نه از این جهت به سینه زنم

که لطیف و معطر و زیباست

بلکه چون گل شبیه صورت توست

زین جهت جای اوبه سینه ماست

بر دل بی کس ما یار و کسی آمده است

بر دعاهای همه ملتمسی آمده است

هاتفی داد ندا بر همه ی مرده دلان

مژده ای دل که مسیحا نفسی آمده است

سرخوش آن عیدی که آن بانی نور از کنار کعبه بنماید ظهور

قلبها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ انا المهدی زند

اگر دلهایمان تاریک و ظلمانی نمی گردید

امامت هم عیان می گشت و پنهانی نمی گردید

به قدر تشنگی گر تشنه امر فرج بودیم

خدا داند فرج اینگونه طولانی نمی گردید

آقا بیا به خاطر باران ظهور کن

ما را از این هوای سراسیمه دور کن

وقتی برای بدرقه عشق می روی

از کوچه های خسته ما هم عبور کن

زمستان خسته شد از بی بهاری

جهان می لرزد از این بی قراری

کمانم جمعه ای باقی نمانده

خدایا تا به کی چشم انتظاری